วัดธรรมาภิมุข

การสร้างวัดแต่โบราณกาลเมื่อประชาชนมีจิตศรัทธาในพุทธศาสนา มักจะสร้างวัดขึ้นแล้วนิมนต์พระสงฆ์ไปพำนักอยู่อาศัยเพื่อบำเพ็ญกุศลประกอบสาสนกิจตามประเพณีสืบต่อกันมา ครั้นประชาขนมีจำนวนมากขึ้น การสร้างวัดก็มีจำนวนมากตามไปด้วย จึงมีกฎหมายเกี่ยวกับคณะสงฆ์ตราขึ้นเป็นฉบับแรก คือพระราชบัญญัติลักษณะปกครองคณะสงฆ์ ร.ศ. ๑๒๑ ได้กำหนดหลักเกณฑ์และวิธีดำเนินการต่างๆไว้ การสร้างวัดนั้นต้องได้รับพระบรมราชานุญาตก่อน วัดได้รับพระบรมราชานุญาตให้สร้างเช่นนี้ เรียกว่า ที่สำนักสงฆ์ เป็นวัดที่ยังไม่ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาแล้วเรียกว่า อาราม ถ้าเป็นวัดหลวงเรียกว่า พระอารามหลวง ถ้าเป็นวัดราษฎร์เรียกว่า อารามราษฎร์ ต่อมาได้มีพระราชบัญญัติคณะสงฆ์พุทธศักราช ๒๔๘๔ ตราขึ้นเป็นฉบับที่สองใช้แทนฉบับแรก กฎหมายฉบับที่สองนี้ให้มีกฎกระทรวงกำหนดหลักเกณฑ์ขั้นตอน วิธีการสร้างวัด และตั้งวัดไว้โดยให้คณะกรรมการอำเภอออกใบอนุญาตให้สร้างวัดแต่การสร้างวัดกรมการศาสนาจะเป็นผู้ออกหนังสืออนุญาต ส่วนการตั้งวัดยังคงให้กระทรวงศึกษาธิการเป็นผู้ออกประกาศเช่นเดิม วัดธรรมาภิมุข ก็เช่นกันเป็นวัดในสังกัดมหานิกาย ตั้งอยู่ ณ บ้านทุ่งพีด ตำบลวังตะเคียน อำเภอเขาสมิง จังหวัดตราด จากเดิมเป็นพื้นที่ป่าทุ่งโล่ง เป็นพื้นที่ป่าไฟไหม้ทุกปีและเป็นห่างที่ไกลน้ำไม่เหมาะสมกับการเพาะปลูก อ่านต่อ